ชายชาติสมิง

บรรณาภิรมย์ โดย หมอกมุงเมือง คอลัมน์ที่อ่านเอาขอมอบความรื่นรมย์ให้กับผู้อ่านด้วยภาพปกสวยๆ และเนื้อเรื่องในแบบต่างๆ ของนักเขียนชั้นครูที่เคยผ่านมือ ผ่านตาและผ่านใจ เพื่อให้ทุกคนได้ร่วมรำลึกถึงผลงานของนักเขียนแต่ละท่านให้พอหายคิดถึงแม้เวลาจะผ่านไปแล้วเนิ่นนาน ภาพและตัวอักษรจะปรากฏให้เห็นอีกครั้งในยุคของการอ่านออนไลน์

เพชร สถาบัน เป็นนักเขียนนวนิยายแนวบู๊แอคชั่นรุ่นครู ที่ประสบความสำเร็จเป็นอย่างมาก ผลงานของท่านนำไปสร้างเป็นภาพยนตร์และละครเป็นจำนวนมาก ไม่ว่าจะเป็น ทับพญาเสือ สิงห์รถบรรทุก สมิงจ้าวท่า สมิงเมืองบน สีหราชเมืองใต้ ตวนรายา ข้ามากับพระ หรือ โอมพระยาไฟ เป็นต้น ต่อมาในภายหลัง เมื่อท่านอายุมากขึ้น ได้หันไปสนใจศึกษาธรรมะและการปฏิบัติธรรม จึงได้เปลี่ยนแนวไปเขียนนวนิยายอิงหลักธรรมทางพุทธศาสนา ในนามปากกา สิทธา เชตวัน ซึ่งก็ประสบผลสำเร็จไม่แพ้กัน เช่น ภูตแม่น้ำโขง พญาเงือกคำ  ปีศาจราหู เป็นต้น

สำหรับชายชาติสมิง เป็นผลงานแนวบู๊สะบั้นหั่นแหลกอีกเรื่องหนึ่ง บอกเล่าเรื่องราวชีวิตของ สมิง โพธิสัตว์ นักโทษหนุ่มผู้เพิ่งพ้นคุกออกมา โดยนัดหมายกับสหายรัก ก้าน ไกรศรี ที่เป็นฝ่ายชักชวนให้เขาไปทำงานยังกรุงพนมเปญ เมืองกัมพูชา ในช่วงเหตุการณ์ประวัติศาสตร์ เมื่อนายพลลอนนอล ได้ปฏิวัติยึดอำนาจการปกครองจากองค์นโรดม สีหนุ

เรื่องราวเริ่มต้นด้วยฉากแรกหน้าประตู ทัณฑสถาน เมื่อ สมิง โพธิสัตว์ พ้นโทษกว่าห้าปีในคุกแห่งนี้และก้าวออกมารับอิสรภาพ โดยรอเพื่อนรัก ก้าน ไกรศรี มารอรับ มันโทรเลขมาชวนให้เขาไปทำงานที่พนมเปญด้วยกัน แต่แล้ว ยังไม่ทันที่ไอ้ก้านจะมาถึง เขาก็ถูกลอบสังหาร จากระเบิดที่ใครบางคนส่งมาให้ถึงหน้าประตูคุกเลยทีเดียว

สมิงรอดตายหวุดหวิด ตอนนั้นเอง มันจึงได้เผชิญหน้ากับ ก้าน ผู้ขับรถมาช่วยเหลือเอาไว้ แต่ยังไม่ทันจะได้คุยรายละเอียดอะไรกัน สหายรักของเขาก็ถูกลอบสังหารเสียก่อน

ก่อนตายก้านสั่งเสียให้เขาตามหา หลวงพี่ทองใบ วัดตามิน แห่งเมืองพระตะบอง พร้อมกับมอบมีดสปริงในกระเป๋าของมันให้ เพื่อเป็นหลักฐานบางอย่าง แลกกับ เทวรูปพระเจ้าขี้เรื้อน และจากนั้นไอ้ก้านก็เสียชีวิต!

ปริศนายังไม่ทันคลี่คลาย เขาก็ถูกกลุ่มคนตามลอบสังหาร มันมีชื่อว่า ชวน กำพุฒ อาชญากรชาวกัมพูชา ที่รอคำตอบว่า ก่อนตายไอ้ก้านสั่งเสียอะไร และต้องการเค้นเอาคำตอบจากสมิง แต่ชายหนุ่มก็ต่อสู้กับ ไอ้ชวน จนมันพลาดท่าเสียชีวิต และทำให้เขารู้ว่า ชวน เป็นคนลอบสังหารเขาก่อนหน้านั้นเอง โดยผู้อยู่เบื้องหลัง คือหญิงสาวราชนิกูลกัมพูชา ผู้ทรงอำนาจ เธอมีนามว่า เจ้าหญิงมณีอัปสร

คนอย่างสมิง เมื่อจะสู้ก็ต้องสู้ยิบตา และเมื่อรับภารกิจสุดท้ายจากสหายรักมาแล้ว เขาจึงตัดสินใจ เดินทางข้ามแดน เพื่อตรงไปยัง เมืองพระตะบอง แผ่นดินกัมพูชาในทันที

พระตะบองเป็นเมืองเล็กๆขนาดนครปฐมของเรา แต่ผังเมืองสวยสะอาดตาด้วยอิทธิพลฝรั่งเศสเจ้านายเก่า ประชาชนไม่พลุกพล่าน บ้านเมืองเงียบสงบ มีโรงหนังเกิดขึ้นใหม่ๆหลายโรง ประชาชนชาวบ้านร้านตลาด ยังคงติดนิสัยพักผ่อนหลับนอนกันในตอนกลางวันเหมือนเดิม

ก้าวแรกสู่โรงแรมศรีพระตะบอง โฮเตล เขาก็ถูกสะกดรอย จากสาวน้อยจารชน โฮธิวัน เธอเป็นหนึ่งในสมาชิกหน่วยสังหารของเวียดกง หรือขบวนการแนวร่วมปลดแอกแห่งอินโดจีนเสียแล้ว หลังจากปราบเจ้าหล่อนจนอยู่หมัด ด้วยเสน่ห์และลีลาสวาทของหนุ่มไทย ทำให้เขารู้ว่า นอกจากฝ่ายเจ้าหญิงมณีอัปสรแล้ว ยังมีกลุ่มเวียดกง ที่ต้องการเขาตัวอีกด้วย เพราะสงสัยว่า เป็นสายลับที่ถูกส่งตัวมายังพระตะบอง

การตามล่าสังหารของหน่วยเวียดกง อำมหิตโหดเหี้ยม จนเขาแทบเอาตัวไม่รอด สมิงต้องหนีตายออกจากโรงแรมพระตะบอง แล้วต่อรถขึ้นเหนือไปยังศรีโสภณ ระหว่างนั้นเอง ทำให้ มีดสปริงของเขาตกค้างอยู่ในโรงแรม แต่ก็ยังถูกตามฆ่าจากพวกมันอย่างไม่ลดละ

สมิงตัดสินใจตอบโต้ และสามารถสังหารสมาชิกของพวกมันไปได้ ระหว่างนั้นเอง ทำให้เขาได้รู้จักกับ นายย่งกิม พ่อค้าชาวกัมพูชา ผู้เคยมาทำงานเมืองไทยก่อนจะมาเปิดไนต์คลับปาโกด้า ในเมืองพระตะบอง ย่งกิมอาสาพาเขามาพักที่ไนท์คลับและหาที่ซ่อนตัวให้ และที่นั่นเอง เขามีโอกาสได้รู้จัก แม่ดาราสาวลูกครึ่งของบาร์แห่งนั้นเธอมีนามว่า บริจิตต์ บาร์โดวา

เขามีความสัมพันธ์สวาทกับเธอ จนบริจิตต์ ชวนให้ไปพักที่บ้านเช่าของเธอและให้เป็นที่หลบซ่อนตัว โดยไม่รู้เลยว่าหล่อนเป็นเมียเก็บของผู้การอินเพ็ง ผู้บังคับการสันติบาลพระตะบอง ย่งกิม พบว่า บริจิตต์และสมิงหายออกจากบาร์ของตัวเองไป เขายิ่งกังวล เพราะความจริงแล้ว เขาคือ ลูกสมุนคนหนึ่งของเจ้าหญิงมณีอัปสรนั่นเอง และตอนนี้เขาต้องหาตัวสมิงให้ทัน ก่อนที่พวกเวียตกง ที่นำทีมโดย ไอ้เหว่ หัวหน้าเวียตกง ผู้กว้างขวางในเขตศรีโสภณ พระตะบอง และเสียมเรียบ จะมาจับตัวไป

เรื่อง : ชายชาติสมิง

ผู้เขียน : เพชร สถาบัน

สำนักพิมพ์ : ผ่านฟ้าพิทยา

ปีที่พิมพ์ : ไม่ปรากฎปีที่พิมพ์

เล่มเดียวจบ

“สมิง โพธิสัตว์คือเพชฌฆาต จากในคุกเมืองไทย ที่ก้าน ไกรศรี คุยว่าจะเอาตัวมาเก็บพวกเราในกัมพูชา ให้เหี้ยน ไม่เหลือ เราจึงส่งนายชวน กำพุฒ ไปดักกว้างระเบิด แต่รอดมาได้ จึงให้ ชวน รีดเอาความจริงเรื่องพระเจ้าขี้เรื้อน โดยให้เชือดคอก้าน ไกรศรี เพื่อให้ก้านสั่งเสียความลับก่อนตาย แต่ก็ไม่ได้ผล มณีอัปสร ไม่เก็บสมิง เพราะต้องการให้สมิง นำทางไปสู่เทวรูป”

เจ้าหญิงมณีอัปสร มีพระยาวงศา คอยเป็นกุนซือให้ และยังมีฝรั่งชื่ออังรี เป็นมือขวา มณีอัปสร ให้ย่งกิม ตามหา สมิง ที่บ้านพักของบริจิตต์ และรอสังเกตการณ์อยู่ ซึ่งเป็นไปดังคาด เมื่อ สมิงกับบริจิตต์ เดินทางไปยังวัดตามิม และเข้าพบหลวงพี่ทองใบ และเมื่อหลวงพี่ได้เห็นก็จดจำได้ทันที เพราะ ไอ้ก้าน ได้ส่งรูปถ่ายของเขากับมัน ไว้ให้หลวงพี่ก่อนหน้านี้แล้ว

แท้จริง มีดสปริงที่เขาทำหายไปนั้น แท้จริงมันคือแผนที่ซ่อนสำหรับเทวรูปพระเจ้าขี้เรือนนั่นเอง หากหลวงพี่รู้แล้วว่า สมิงเป็นสหายของก้าน ท่านจึงบอกที่ซ่อนนั้นกับสมิงอย่างไม่มีข้อกังขา ท่านจึงบอกเล่าที่มาว่ามีโอกาสรู้จักกับก้าน ที่มาทำบุญสร้างโบสถ์ที่นี่ และสำหรับเทวรูปพระเจ้าขี้เรื้อนนั้น…

“เป็นเทวรูปโบราณสมัยพระเจ้าสุริยวรมัน เทวรูปองค์นี้เป็นโบราณวัตถุอันล้ำค่า อาถรรพณ์ที่เปลี่ยนมือกันมา ก้านไปซื้อมาได้จากใครไม่รู้ เขาไม่ยอมบอกราคาซื้อ แต่เทวรูปเป็นที่ต้องการของหลายฝาย โดยเฉพาะพวกเจ้าหญิงมณีอัปสรต้องการซื้อคืนเป็นมูลค่าถึงสามล้านบาท”

“ก้านไม่ยอมขายให้ใช่ไหมครับ จึงเกิดเรื่อง”

“เปล่า… ก้านกับพวกเจ้าหญิงเป็นพวกเดียวกัน มีธุรกิจหลายอย่างรวมกัน ก้านปฏิเสธไม่รู้เรื่องเทวรูปองค์นี้ และได้แอบเอามาฝากอาตมาไว้ เขาไม่สามารถจะเอาเทวรูปองค์นี้ไปเมืองไทยได้ เพราะไม่ปลอดภัย มีคนเดียวเท่านั้น ที่จะเอาไปให้เขาได้คือคุณโยม”

“แต่พวกเจ้าหญิงมณีอัปสรมั่นใจว่า เทวรูปองค์นี้อยู่ในความคุ้มครองของก้าน ได้พยายามหาทางบีบก้านเขาเกรงภัยจึงหนีกลับเมืองไทยไปได้อย่างหวุดหวิด พรรคพวกของก้านถูกพวกเจ้าหญิงฆ่าตายไปหลายคนเรื่องนี้”

หลังจากบอกที่ซ่อนแล้ว สมิงตั้งใจจะนำเทวรูปนี้กลับเมืองไทยตามเจตนารมณ์ของก้าน เพื่อมอบให้กรมศิลปากร เพราะจากข้อมูล เทวรูปพระเจ้าขี้เรื้อน เดิมคือพระยมสถิตอยู่ที่ศาลเทพารักษ์เมืองนครนายก แต่ถูกพระยาละแวกยึดไป ในสมัยพระธรรมราชา

แต่ยังไม่ทันจะเดินทาง เขาก็ถูกกลุ่มเจ้าหญิงมณีอัปสร จับตัวไป และบังคับให้พาไปยังที่ซ่อนเทวรูป โดยหารู้ไม่ว่า กลุ่มของเวียตกง ก็สะกดตามรอยไปด้วยเช่นกัน

และแล้ว มณีอัปสร ก็ได้เห็นเทวรูปพระเจ้าขี้เรื้อนที่ปรารถนา แต่การทรยศหักหลังก็เริ่มต้นขึ้นหลังจากนั้น ทั้งด้วยความโลภและกระหายในอำนาจ สมิงและบริจิตต์ สามารถหนีรอดออกไปได้ และเดินทางกลับเมืองไทยในที่สุด

เรื่องราว ในตอนท้าย ของ ชายชาติสมิง เหมือนผู้เขียนรวบรัดให้จบ เนื้อเรื่องในนิยายจึงจบลงอย่างห้วนๆ โดยไม่ได้บอกว่าสุดท้ายแล้ว เทวรูปตกอยู่ในกำมือฝ่ายใด หรือภายหลังจากสมิง หนีกลับมาเมืองไทยแล้ว กลุ่มเจ้าหญิงและกลุ่มเวียตกง ของนายเหว่ จะสู้รบกันต่อไปอย่างไรและผลลัพธ์เป็นอย่างไร

ชายชาติสมิง เป็นนิยายขนาดสั้น เล่มเดียวจบอีกเรื่องหนึ่งที่อ่านสนุกครบรส เสียดายเพียงแค่ตอนท้ายเรื่องเท่านั้น ที่น่าจะเขียนขยายรายละเอียดออกไปได้อีกหลายตอนเลยทีเดียวครับ