ก่อนจะเป็น “บรรณาภิรมย์”

บรรณาภิรมย์ โดย หมอกมุงเมือง คอลัมน์ที่อ่านเอาขอมอบความรื่นรมย์ให้กับผู้อ่านด้วยภาพปกสวยๆ และเนื้อเรื่องในแบบต่างๆ ของนักเขียนชั้นครูที่เคยผ่านมือ ผ่านตาและผ่านใจ เพื่อให้ทุกคนได้ร่วมรำลึกถึงผลงานของนักเขียนแต่ละท่านให้พอหายคิดถึงแม้เวลาจะผ่านไปแล้วเนิ่นนาน ภาพและตัวอักษรจะปรากฏให้เห็นอีกครั้งในยุคของการอ่านออนไลน์

****************************

ในความทรงจำ สมัยเด็กๆ นอกจากงานสัปดาห์หนังสือ ซึ่งจัดขึ้นทุกปี ในช่วงเดือนตุลาคม ที่คุรุสภา อันเป็นงานเทศกาลที่รวมร้านขายหนังสือต่างๆมากมาย มาร่วมและลดราคาหนังสือประจำปี บรรดาหนอนหนังสือทั้งหลายต่างก็เฝ้ารอคอยกันอย่างใจจดจ่อ ผมยังได้มีโอกาสท่องเที่ยวไป “ในสวนหนังสือ” อีกแห่งหนึ่งที่น่าสนใจไม่แพ้กัน นั่นก็คือ ย่านวังบูรพา

ในช่วงเวลานั้น สิ่งที่นักอ่านวัยเยาว์ชื่นชอบเป็นพิเศษก็คือ การได้เดินลัดเลาะไปตามร้านหนังสือต่างๆที่มีให้เลือกชมอย่างมากมาย ไม่ว่าจะเป็นร้าน แพร่พิทยา คลังวิทยา รวมสาส์น โอเดียนสโตร์ หรือ ศิลปาบรรณาคาร อีกฝั่งหนึ่งของจัตุรัสนี้ที่ในอดีตเคยเป็นห้างเมอรี่คิงส์ วังบูรพา ก็ยังมีร้านหนังสือของสำนักพิมพ์ก้าวหน้า และร้านผดุงศึกษา ที่จำหน่าย หัสนิยาย สามเกลอ ของ ป.อินทปาลิต อีกด้วย และถ้าหากมีเวลาพอ เราอาจจะเดินข้ามเยื้องไปฝั่งถนนตีทอง ที่อยู่ถัดออกไป ก็จะมีร้านหนังสือ ของสำนักพิมพ์โชคชัยเทเวศร์ ที่ตีพิมพ์ผลงานนวนิยายของคุณ จินตวีร์ วิวัธน์ เป็นจำนวนมากอีกด้วย

เสน่ห์อีกอย่างหนึ่งของบรรดาร้านขายหนังสือเหล่านี้ก็คือ เมื่อเวลาซื้อหนังสือแล้ว ทางร้านจะบรรจงห่อหนังสือด้วยกระดาษน้ำตาลมาให้ แทนการใส่ถุงพลาสติกแบบในปัจจุบัน

ความรื่นรมย์ จากภาพปกสวยๆ แปลกตา ของนวนิยายปกแข็ง รวมถึงเนื้อเรื่องในแบบต่างๆของนักเขียนนวนิยายรุ่นครู ในยุคสมัยนั้น เมื่อมีโอกาสได้มองย้อนกลับไปอีกครั้ง ณ วันนี้ ทำให้ผมเกิดแรงบันดาลใจ ในการเขียน “บรรณาภิรมย์” ขึ้น โดยวิธีการ บอกเล่าเรื่องราว จากการอ่านนิยายเหล่านี้ รวมถึงนำเสนอ ภาพปกและรายละเอียดต่างๆ เกี่ยวกับหนังสือแต่ละเล่ม ที่เคยผ่านมือ ผ่านตา และผ่านใจ เพื่อให้เพื่อนนักอ่านได้ร่วมรำลึกถึงผลงานของนักเขียนแต่ละท่านให้พอหายคิดถึงกันไปบ้าง

และเมื่อมีโอกาสได้เขียนไปเรื่อยๆ ผมพบว่า ยังมีนักเขียนนวนิยายอีกหลายท่านในยุคอดีต ที่เหมือนจะถูกลืมเลือนไปแล้ว และผลงานของท่านเหล่านั้น ก็มีความน่าสนใจ ในหลายๆด้าน อาจจะไม่โดดเด่นในพลอตเรื่อง เหมือนกับงานเขียนของนักเขียนใหม่ๆในยุคปัจจุบัน แต่ในส่วนของสำนวนภาษา หรือ รายละเอียดในการสะท้อนภาพชีวิต ของคนในยุคนั้น ก็มีความละเมียดละไม และมีเอกลักษณ์ของแต่ละท่าน ซึ่งน่าสนใจอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว

สำหรับงานเขียนบรรณาภิรมย์ชิ้นนี้ ต้องขอออกตัวว่าไม่ใช่การรีวิว ด้วยการวิเคราะห์ วิจารณ์ วรรณกรรมใดๆเลย นอกจากวัตถุประสงค์เพื่อ นำผลงานของนักเขียนรุ่นครูเหล่านั้น มาบอกเล่าแด่มิตรผู้อ่าน ด้วยความชื่นชมบูชา ในฐานะของมัคคุเทศก์ทางตัวอักษร

หวังเป็นอย่างยิ่งว่า มิตรรักนักอ่าน จะได้รื่นรมย์ไปกับเรื่องราวอันหลากหลาย ของ บรรณาภิรมย์ นี้ไปด้วยกันนะครับ

หมอกมุงเมือง