แก้วน้ำค้าง

บรรณาภิรมย์ โดย หมอกมุงเมือง คอลัมน์ที่อ่านเอาขอมอบความรื่นรมย์ให้กับผู้อ่านด้วยภาพปกสวยๆ และเนื้อเรื่องในแบบต่างๆ ของนักเขียนชั้นครูที่เคยผ่านมือ ผ่านตาและผ่านใจ เพื่อให้ทุกคนได้ร่วมรำลึกถึงผลงานของนักเขียนแต่ละท่านให้พอหายคิดถึงแม้เวลาจะผ่านไปแล้วเนิ่นนาน ภาพและตัวอักษรจะปรากฏให้เห็นอีกครั้งในยุคของการอ่านออนไลน์

**************************** 

งานเขียนของแกมกาญจน์ ศุภวรรณ หรืออีกนามปากกาหนึ่งก็คือ แก้วกิริยา หรือในนามจริงก็คือ คุณสุคนธ์ จันทรางศุ ท่านเป็นนักเขียนนวนิยายรุ่นบรมครู ที่มีสไตล์การเขียนเฉพาะตัว ผลงานของท่านในยุคนั้นมีจำนวนไม่น้อย ผมเคยนำมาเขียนเล่าไว้หลายเรื่องไม่ว่าจะเป็น ทะเลอารมณ์ บัวทะเล โดยเฉพาะผลงานนวนิยายเรื่อง ‘อัญมณี’ อันเป็นเสมือนนิยายเรื่องเอกของท่าน ก็ได้รับรางวัลหนังสือดีเด่นประจำปี พ.ศ. 2521 ซึ่งในปัจจุบันสำนักพิมพ์รวมสาส์นได้นำเรื่องนี้มาพิมพ์ใหม่อีกหลายครั้ง เพื่อให้เพื่อนนักอ่านยุคปัจจุบันได้รู้จักงานเขียนของนักเขียนท่านนี้ด้วยเช่นกัน

สำหรับ แก้วน้ำค้าง จัดเป็นนวนิยายในยุคแรกๆ นิยายเรื่องนี้ เล่าถึงชีวิตของพฤทธิ์ ชายหนุ่มฐานะดี ที่มีปมในเรื่องการสูญเสียมารดาตั้งแต่เด็ก และบิดาก็ได้แต่งงานใหม่กับคุณผจง จนมีบุตรธิดาอีกสองคน พันลึก บุตรชายคนโตที่เกิดจากภรรยาใหม่ เป็นเด็กเรียบร้อย เรียนดี และถูกนำมาเปรียบเทียบกับเด็กชายพฤทธิ์ ที่กำพร้าแม่อยู่เสมอ ด้วยความเกลียดชังที่คุณผจงมีต่อ ‘เสี้ยนหนาม’ น้อยๆ ของเธอนั่นเอง

ด้วยวัยแรกรุ่นของเด็กชาย นั่นยิ่งเหมือนแรงผลักให้เขาประชดชีวิต ทำตัวเสเพลไปวันๆ เพื่อสร้างข้อเปรียบเทียบให้แตกต่างจากน้องชายต่างแม่ และบางทีมันอาจจะเป็นความเจ็บปวดอยู่ลึกๆ เมื่อเห็นสายตาผิดหวังของผู้เป็นพ่อก็เป็นได้

เห็นจะมีแต่เด็กหญิงตัวน้อยๆ ที่ชื่อ แก้วน้ำค้าง ไมตรีประชารักษ์ หลานของคุณหญิงมณฑา ที่รู้จักกับครอบครัวของเขามาก่อนเท่านั้นกระมัง ที่พอจะเข้าใจปมของเด็กชายรุ่นพี่ผู้นี้ แต่เด็กหญิงผู้น่ารักก็ต้องไปเรียนต่อและไม่มีโอกาสได้พบกับเขาอีกเลย ตราบจนกระทั่งเวลาผ่านไป เธอได้เติบโตขึ้นเป็นสาวน้อยแสนสวย และได้มาพบกันกับพฤทธิ์ในภายหลัง

บัดนี้ พฤทธิ์เติบโตขึ้นเป็นชายหนุ่มรูปงามพร้อมกับความทรงจำที่เคยประทับใจเกี่ยวกับเด็กหญิงตัวน้อยผู้น่ารักคนนั้นโดยไม่เคยเหือดจางไปจากหัวใจ และที่สำคัญ มันก็กำลังเริ่มเปลี่ยนไปเป็นความรู้สึกอีกอย่างหนึ่งขึ้นมาทดแทน

ในขณะที่พันลึกไปเรียนต่างประเทศอย่างภาคภูมิ และยังมีพรรณราย น้องสาวพันลึกอีกคนหนึ่งที่เห็นใจพี่พฤทธิ์ และเคารพรักเขาไม่ต่างกับพี่ชายแท้ๆ คนหนึ่ง ในขณะที่คุณผจงมารดาของเธอก็พยายามซ่อนความเกลียดชังชายหนุ่มไว้เต็มที่ เพราะเธอกลัวว่าพฤทธิ์จะได้มรดกส่วนใหญ่จากครอบครัวไป

คุณผจงมีพี่สาวคนหนึ่งที่แต่งงานไปกับนายทหาร แต่ฐานะยากจน และมีลูกสองคนในวัยเดียวกับพรรณราย คือสุระ และสาลิกา เธอจึงนำสาลิกามาฝากไว้ที่บ้านของคุณผจง โดยที่สาลิกา ก็แอบชอบพฤทธิ์อยู่ไม่น้อย เด็กสาวใจแตกรู้สึกพึงพอใจกับสภาพบ้านที่หรูหรา แตกต่างจากบ้านซอมซ่อของตัวเองโดยสิ้นเชิง และพยายามหาทางยั่วยวน ชายหนุ่ม เพื่อหวังจะครอบครองสมบัติภายในบ้าน และยกฐานะของตนเองขึ้นมาใหม่ ไม่ใช่เป็นเพียงผู้อาศัยอีกต่อไป

แต่ชายหนุ่มอย่างพฤทธิ์ก็หาได้สนใจไม่ ในเมื่อเขาเองมีแก้วน้ำค้างอยู่ในหัวใจตั้งแต่แรกแล้ว

พรรณรายถูกชะตากับแก้วน้ำค้าง และสนิทสนมเป็นเพื่อนรักกันในเวลาต่อมา โดยมีธนะ น้องชายต่างมารดาของคุณหญิงมณฑาและมีศักดิ์เป็นอาของแก้วน้ำค้างแอบชอบเธออยู่ ในที่สุด ด้วยความดีของธนะ ทำให้เขาชนะใจพรรณราย แต่ด้วยฐานะยากจนแตกต่างจากคุณหญิงมณฑา ทำให้คุณผจงไม่ชอบหน้า และพยายามกีดขวางความรักของทั้งคู่

สาลิกาอิจฉาแก้วน้ำค้าง พยายามชักชวนสุระให้เข้ามาจีบแก้วน้ำค้าง เพื่อให้สุระแย่งหญิงสาวไปจากพฤทธิ์ แต่แก้วน้ำค้างก็ไม่ได้ชอบสุระเลยแม้แต่น้อย เมื่อแผนการแรกไม่ได้ผล สาลิกาจึงวางแผนต่อมา โดยแสร้งเข้าไปหาพฤทธิ์กลางดึกเพื่อยั่วยวนเขา แต่เมื่อไม่สำเร็จ หล่อนจึงกรีดร้องฟูมฟาย อ้างเหตุว่าพฤทธิ์เป็นฝ่ายรังแกตนเอง และต้องการให้เขารับผิดชอบ เรื่องนี้ล่วงรู้ไปถึงแก้วน้ำค้าง ทำให้เด็กสาวเสียใจมาก สายสัมพันธ์ที่เริ่มสานขึ้นอย่างงดงามด้วยความรักความผูกพันแต่วัยเยาว์ ก็อาจจะขาดสะบั้นลง

พฤทธิ์เสียใจที่ไม่มีใครเข้าใจเขา ชายหนุ่มขับรถด้วยความเร็วสูง และ สุดท้าย… เขาก็ประสบอุบัติเหตุจนบาดเจ็บสาหัส!

แม้ว่าจะไม่เสียชีวิต แต่ในห้วงภวังค์ของชายหนุ่มก็เพ้อหาแต่แก้วน้ำค้างตลอดเวลา ผลลัพธ์เลวร้ายที่เกิดขึ้นนี้เองทำให้สาลิกาเริ่มสำนึกผิด ในขณะที่สุระพี่ชาย ซึ่งไปเข้ากลุ่มอันธพาล โดยมีเสี่ยวันชัยเป็นหัวหน้า ได้ล่อลวงพรรณราย โดยวางยาสลบแล้วลักพาตัวหญิงสาวไปทำมิดีมิร้าย ยังบังกะโลแห่งหนึ่งในหาดบางแสน สาลิกา จึงรีบไปบอกให้พฤทธิ์ และธนะไปช่วยพรรณรายก่อนทุกอย่างจะสายเกินไป

ธนะ พฤทธิ์ และสาลิกา ตามไปถึงบังกะโลแห่งนั้น ทั้งคู่ช่วยพรรณรายเอาไว้ได้ทัน แต่ก็มีการต่อสู้เกิดขึ้น สาลิกาถูกกระสุนลูกหลงที่ยิงสวนมาจากกลุ่มเสี่ยวันชัย จนทำให้เธอบาดเจ็บสาหัส แต่ภายหลังจากนั้น แพทย์ก็สามารถช่วยชีวิตของเธอไว้ได้ สาลิกาได้สารภาพผิดทั้งหมดเพื่อให้ทุกคนเข้าใจ ในขณะที่มารดาของพรรณรายก็เริ่มเห็นใจ และประทับใจในความดีของธนะ จึงยอมให้ ชายหนุ่มกับพรรณรายคบหากันได้

ส่วนแก้วน้ำค้างและพฤทธิ์ก็กลับมารักกันดังเดิม

ฉากสุดท้ายของเรื่องเป็นฉากบนเครื่องบินที่พฤทธิ์และแก้วน้ำค้างเดินทาง เขามองไปยังปุยเมฆเบื้องบนและครุ่นคิดถึงชีวิตตนเอง

ชีวิตของเขาเปรียบเหมือนความฝัน บางครั้งก็อยากจะหัวเราะ บางครั้งก็อยากจะร้องไห้ ฝ่ามาทั้งทุกข์และสุข แก้วน้ำค้างเป็นประหนึ่งดวงแก้วบริสุทธิ์ซึ่งอยู่ไกลแสนไกล แสงสว่างจากหล่อนคือแรงใจให้เขาต่อสู้กับความขมขื่นของชีวิต ปลอบใจเมื่อเขาท้อถอย เยียวยาเมื่อเขาบอบช้ำ และชื่นใจเมื่อเขาเดินมาได้จนสุดทางที่หล่อนปรารถนา

เรื่อง : แก้วน้ำค้าง

ผู้เขียน : แกมกาญจน์ ศุภวรรณ

สำนักพิมพ์ : บำรุงสาส์น

ปีที่พิมพ์ : 2505

เล่มเดียวจบ

บัดนี้เขาได้ค่อยๆ ก้าวขึ้นมาจนเกือบทัดเทียมหล่อน ความหวังอยู่เพียงแค่เอื้อม เขาจะต้องใช้ความพยายามอีกชั่วระยะเวลาหนึ่งก็จะได้สิ่งซึ่งเขาปรารถนา พฤทธิ์หลับตานิ่งและนาน หัวใจหนักอึ้งระคนด้วยความสุขและรัญจวนใจ เขายินดีที่จะคอยจนกว่าจะถึงวันนั้น…

พล็อตเรื่องของนิยายเรื่องนี้อาจจะไม่เกินคาดเดาของผู้อ่านที่เคยอ่านนิยายแนวโรแมนติกพาฝันมาหลายเรื่อง แต่งานเขียนในยุคสมัยเหล่านั้นของ คุณแกมกาญจน์ ศุภวรรณ ก็ได้สะท้อนความคิด ค่านิยม และสภาพเหตุการณ์บ้านเมืองต่างๆ ในยุคที่เป็นเหตุการณ์ในเรื่องได้เป็นอย่างดีครับ