ข้าวเปลือก

บรรณาภิรมย์ โดย หมอกมุงเมือง คอลัมน์ที่อ่านเอาขอมอบความรื่นรมย์ให้กับผู้อ่านด้วยภาพปกสวยๆ และเนื้อเรื่องในแบบต่างๆ ของนักเขียนชั้นครูที่เคยผ่านมือ ผ่านตาและผ่านใจ เพื่อให้ทุกคนได้ร่วมรำลึกถึงผลงานของนักเขียนแต่ละท่านให้พอหายคิดถึงแม้เวลาจะผ่านไปแล้วเนิ่นนาน ภาพและตัวอักษรจะปรากฏให้เห็นอีกครั้งในยุคของการอ่านออนไลน์

ข้าวเปลือก คือนวนิยายเรื่องเยี่ยมจากปลายปากกาของ เพชรน้ำค้าง หรือ ม.มธุการี เคยสร้างเป็นละครโทรทัศน์ทางช่อง 7 เมื่อปี พ.ศ. 2537 นำแสดงโดยเต๋า-สมชาย เข็มกลัด ในบทของเมษ และแคทรียา อิงลิช ในบทกาษฐา ร่วมด้วยโย-ยศวดี หัสดีวิจิตร ในบทมิรันตี เพื่อนรักของกาษฐา นั่นเอง

ร่างผอมบางนอนอยู่บนเตียงสงบนิ่ง ไม่ไหวติง หล่อนมองเห็นตัวเองวิ่งเข้าไปจนชิดเตียงและเขย่าร่างรุนแรง

“แม่!”

ร่างนั้นพลิกกลับ ใบหน้าขาวโพลน เต็มไปด้วยเลือด เลือดสีแดงฉานไหลอาบหมอน… เตียง… ห้องสีขาวทั้งห้อง เต็มไปด้วยเลือด!

มันคือภาพความทรงจำในวัยเยาว์ของกาษฐา เมื่อแม่ฆ่าตัวตายด้วยการยิงปืน เพราะต้องการหนีจากสภาพการเป็นเมียน้อย และมันก็ติดตาจนกลายเป็นฝันร้ายบ่อยครั้ง จากนั้นกาษฐาต้องมาอยู่กับพ่อและคุณทิพย์ แม่เลี้ยงที่เป็นภรรยาหลวง ซึ่งทั้งคู่ก็มีลูกชายด้วยกันถึงสี่คน สภาพชีวิตของเด็กหญิงที่ไม่ต่างกับกาฝาก และอยู่ร่วมกับพี่น้องเพศชายที่คอยกลั่นแกล้ง รังแก จนต้องลุกขึ้นสู้

สิ่งเลวร้ายเหล่านั้นเองที่หล่อหลอมให้เธอต้องเติบโตมาพร้อมกับนิสัยแกร่งกล้า พูดจาห้าวห้วนแข็งกระด้าง จนดูคล้ายเพศชาย และพาตัวเองจนเข้าเรียนวิศวะ จุฬาฯ ได้สำเร็จ ในขณะที่พี่ชายทั้งสี่ไม่ได้ประสบความสำเร็จการเรียนใดๆ จนต้องไปเรียนต่างประเทศแทน และ ตอนนี้ ตรีโกณ พี่ชายคนโต ก็กลับมาจากอเมริกา และพาเทเรซ่า ภรรยาต่างชาติ มาอาศัยอยู่ด้วยพร้อมกับลูกเล็กๆ อีกสองคน กาษฐา กลับสนิทสนมกับเทเรซ่ามากกว่า เพราะอีกฝ่ายมีความจริงใจมอบให้

แต่ในเวลาชีวิตคู่ของตรีโกณกับเทเรซ่า ก็มีปัญหาทะเลาะเบาะแว้งกันประจำ ตรีโกณใช้จ่ายเกินตัว และเบิกเงินจากมารดามาใช้จ่ายอย่างสุรุ่ยสุร่าย ขณะที่คุณทิพย์ก็เข้าใจด้วยอคติของเธอเองว่าเทเรซ่าเป็นคนใช้จ่ายเงินทั้งหมดเสียเอง และเธอเองก็ไม่ชอบเทเรซ่ามาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ทำให้เทเรซ่าพยายามจะทำงานหาเงินใช้จ่ายด้วยตัวเอง และกาษฐาก็เป็นเสมือนที่ปรึกษา เพื่อช่วยหางานทำให้กับเธอ ยิ่งทำให้ตรีโกณรู้สึกว่ากาษฐาเข้ามาทำให้เทเรซ่ากระด้างกระเดื่องต่อเขา

ผู้หญิงควรเป็นเบี้ยล่างและเชื่อฟังผู้ชาย เขาทนไม่ได้เลยเรื่องที่เมียจะมาขึ้นเสียงเอากับเขา แม่เองก็ยังไม่เคยขึ้นเสียงเอากับพ่อ พ่อทั้งเที่ยวเตร่เล่นการพนัน มีเมียน้อยสารพัด

เขาเกิดมาพร้อมกับความเชื่อว่า ความสำราญเป็นสิทธิชอบธรรมของผู้ชาย เป็นสิ่งที่ติดตัวผู้ชายมาแต่กำเนิด และติดตัวไปจนตาย ผู้ชายเกิดมาพร้อมอิสระที่จะทำอะไรก็ได้ ผู้ชายคือข้าวเปลือกที่ไปตกที่ไหนก็มีแต่ความเจริญงอกงาม ส่วนผู้หญิงคือข้าวสารที่ดีแต่จะเน่าเหม็น…

กาษฐามีเพื่อนสนิทชื่อมิรันตี ความสนิทสนมของสองสาวทำให้หลายคนเข้าใจผิดว่า กาษฐาลักเพศ และชอบผู้หญิงด้วยกัน แต่มิรันตีไม่สนใจ หล่อนเองก็มีเตี่ยที่มีเมียน้อย และปล่อยให้เมียหลวงหรืออาอี๊เลี้ยงลูกอยู่กับบ้าน อาอี๊เป็นแม่ของมิรันตี ซึ่งหล่อนเองมีพี่ชายอีกสองคนคือ เมษ พี่ชายคนโต และสาทิส พี่ชายคนรอง ที่มีโอกาสได้ไปเรียนต่างประเทศ และบรรดาน้องๆ ในวัยแก่นทโมน ชื่อขิง ข่า และขวาน

เมษเป็นเหมือนแกะดำในบ้าน เขาเรียนอะไรก็ไม่จบ และทำตัวเป็นคนหัวกบฏ นอกคอก จนมีเรื่องกับเตี่ยอยู่บ่อยครั้ง เมษเองก็น้อยใจ เข้าใจว่าเตี่ยรักลูกไม่เท่ากัน และเขาเป็นลูกที่เตี่ยรักน้อยที่สุด จึงแยกตัวห่างออกมาใช้ชีวิตอยู่เพียงลำพัง

เขาเจอกาษฐาครั้งแรก ความรู้สึกทึ่งในตัวหล่อนที่ไม่เหมือนผู้หญิงทั่วไป แต่เมษก็มั่นใจว่ากาษฐาเป็นผู้หญิงเต็มตัว หล่อนสนิทกับมิรันตี แต่ภายหลังมิรันตีไปแอบชอบพี่โก้ แฟนของรัตจันทร์ รุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัย และถูกหลอก ทำให้มิรันตีเกิดอคติกับเพศชาย ด้วยความรู้สึกที่ตัวหล่อนเองก็ถูกเลือกปฏิบัติในความแตกต่างระหว่างเพศมาก่อน

กาษฐามีโอกาสมาช่วยสอนหนังสือให้ขิง ข่า และขวาน เธอสนิทกับขวานมากที่สุด เด็กชายตัวน้อยมีความฝันที่ยิ่งใหญ่ อยากจะขุดหาสมบัติมาเพื่อมีเงินเยอะๆ จะได้สบาย และยังคิดจะแบ่งให้กาษฐาอีกด้วย ขณะเดียวกันขวานเองก็เคยนึกอคติเฮียเมษ พี่คนโต ที่ห่างเหินจนดูเหมือนเป็นคนเย็นชา แต่แท้จริงแล้ว ขวานมารู้ภายหลังว่าเฮียเมษเองรักและเป็นห่วงขวานไม่น้อยกว่าคนอื่นๆ เลย

ตรีโกณทะเลาะตบตีกับเทเรซ่า และเมื่อกาษฐาเข้าไปขวาง หล่อนก็ถูกทำร้ายไปด้วย จนทำให้กาษฐาต้องต่อสู้ และตอบโต้กลับ จนตรีโกณได้รับบาดเจ็บเช่นกัน เหตุการณ์นี้เองทำให้เกิดจุดแตกหักในครอบครัว เทเรซ่าพาลูกทั้งสองหนีกลับไปอเมริกา ส่วนกาษฐาเองก็ต้องไปอาศัยอาอี๊ มารดาของมิรันตีอยู่ชั่วคราว ทำให้เธอได้รู้จักกับเมษลึกซึ้งมากยิ่งขึ้น

และได้เห็นหัวใจของหนุ่มติสต์ หัวกบฏ ที่มีปมในชีวิตคนนี้!

แต่แล้วการเสียชีวิตของขวาน ก็ทำให้ทุกอย่างสูญสลายลงไปในพริบตา ขวานไปดำน้ำในบ่อเพราะคิดว่าจะมีสมบัติอยู่ก้นบ่อ แต่แล้วก็จมน้ำตาย โดยเมษช่วยไว้ไม่ทัน เขารู้สึกผิดจนเตลิดหนีออกจากบ้านและหายสาบสูญไป โดยไม่มีผู้ใดรับรู้ แม้แต่กาษฐาที่เป็นห่วงใยความรู้สึกของชายหนุ่มผู้นี้

บุคลิกภายนอกของเขาเหมือนกับคนไม่แยแสโลก ไม่แคร์ใครทั้งสิ้น แต่ในหัวใจของเขากลับละเอียดอ่อนต่อความรู้สึกของคนที่เขารักอย่างที่สุด

ในเวลานี้เองเมษมีโอกาสได้พบกับลุงสมุทร ชายชราที่ใช้ชีวิตอย่างสันโดษในสวนแห่งหนึ่ง เขาเลือกที่จะปลีกตัวเองไปใช้ชีวิตอย่างสมถะ และสอนให้เมษรู้จักชีวิตในอีกรูปแบบหนึ่งที่ปราศจากเครื่องอำนวยความสะดวกสบาย และเงินตรามากมาย แต่กลับมีความสุขที่มากยิ่งกว่า

“ความสุข… เขาวัดกันที่ว่าต้องมีบ้านใหญ่โตหรูหรา มีเกียรติยศ มีคนนับหน้าถือตา ความก้าวหน้าก็วัดกันที่มีความเปลี่ยนแปลงอะไรใหม่ๆ ในชีวิตบ้าง มีบ้านใหญ่กว่าเดิมหรือเปล่า รถยาวกว่าเดิมหรือไม่ ถ้าไม่มีอะไรดีขึ้น เขาก็ว่าชีวิตไม่ก้าวหน้า แต่ความก้าวหน้าจริงๆ มันอยู่ที่นี่…”

ตาลุงชี้ไปที่สมอง… แล้วชี้ไปที่หัวใจ

“คนเต็มคนจะต้องเต็มกันที่นี่ ไม่ใช่เต็มกันที่สมบัตินอกกาย เราทุกคนมีสมบัติล้ำค่าอยู่ในตัวเรา นั่นคือวิญญาณและความคิดอิสระ แต่เราไม่พยายามที่จะรู้ และไม่พยายามที่จะใช้มัน เราปล่อยให้มันสูญเปล่า หันไปวิ่งตามสิ่งหลอกลวงรอบข้าง…”

ในขณะที่ตรีโกณ หลังจากเทเรซ่าหนีกลับไปเมืองนอกพร้อมลูกๆ แทนที่จะสำนึกผิดเขากลับใช้ชีวิตอย่างชายเสเพล ตามค่านิยมของตัวเอง ตอนนี้เขาหลงติดกับแววมยุรา สาวสวยที่มากเสน่ห์โดยเฉพาะเรื่องบนเตียง!

แววมยุรายังมีชายอื่นอีกมาหน้าหลายตา นอกจากตรีโกณแล้วยังมีเสี่ยพงษ์ บิดาผู้มักมากในกามารมณ์ของเมษอีกด้วย

แววมยุราเริ่มรู้สึกผิดปกติกับตัวเอง และเธอก็พบว่ากำลังเป็นโรคเอดส์!

เสี่ยพงษ์เสียชีวิตด้วยโรคร้าย โดยที่ทุกคนปิดข่าวอันน่าอดสูนี้ เช่นเดียวกับตรีโกณ ที่เริ่มเป็นโรคหวาดระแวง เพราะสังหรณ์ในชะตากรรมของตัวเอง ขณะที่สาทิสลูกชายคนรองของเสี่ยพงษ์ก็รีบเดินทางกลับมาจากเมืองนอก เพราะคาดหมายว่าตัวเองจะได้รับมรดกและธุรกิจทั้งหมดของบิดา

ภาพลักษณ์ของเขาดูดี แต่กาษฐามองเห็นตัวตนด้านมืดที่ซ่อนอยู่ภายใต้รอยยิ้มอ่อนโยนน่านับถือนั้น หล่อนรู้ว่าเขามีผู้หญิงมากหน้าหลายตา หนึ่งในนั้นคือรังรอง หญิงสาวลูกเสี่ยนักธุรกิจใหญ่ แต่สาทิสก็เบื่อหล่อนและเขี่ยทิ้งในเวลาไม่นานนัก ตอนนี้เขาหันมาให้ความสนใจกาษฐา แต่หญิงสาวก็ปฏิเสธ ทำให้สาทิสซ่อนความเกลียดชังหล่อนเอาไว้

ในขณะที่มานพ น้องชายอีกคนของเขา ก็บังเอิญได้พบกับเฮียเมษที่มาขายของอยู่ที่ตลาดน้ำกับลุงสมุทร มานพกับอาอี๊ตัดสินใจตามตัวให้เขากลับมาร่วมงานศพบิดา

เมษมาตามคำขอร้องของอาอี๊ โดยไม่คาดฝันว่าเตี่ยหรือเสี่ยพงษ์จะทำพินัยกรรม ยกธุรกิจทั้งหมดให้กับเขาเป็นผู้ดูแล!

ความฝันของสาทิสพังทลายอย่างไม่มีชิ้นดี เขาพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อกำจัดเมษ ออกไป ไม่ว่าจะลอบแทงข้างหลัง! และเมื่อเห็นว่าเมษจะแต่งงานกับรังรอง เพื่อประโยชน์ร่วมกันทางธุรกิจ เขาก็วางแผนหลอกให้รังรองหนีไปพร้อมกับเขาเพื่อฉีกหน้าเมษให้อับอาย อัปยศ…

การแต่งงานของเมษกับรังรอง ทำให้กาษฐารู้สึกเจ็บปวด หล่อนรู้ตัวเองว่ารักตัวตนของเมษ ในเวลาก่อนหน้านี้ แต่เมื่อเขากลับมา และเข้าสู่เส้นทางธุรกิจ อะไรบางอย่างก็ทำให้เขาเปลี่ยนไป ไม่ใช่เมษคนเดิมอีกต่อไปแล้ว

เมษเข็นรถสปอร์ตใหม่เอี่ยมจากอู่ เจ้าของสาบานกับเขาว่าสั่งเข้ามาคันเดียวเท่านั้น โลกของเขาเปลี่ยนไปทีละนิด การมองโลกก็เปลี่ยนเขา เปลี่ยนไปตามค่านิยมของสังคม ก็ในเมื่อสิ่งนั้น มันเป็นที่ยอมรับกันทั่วไป เขายืนในสังคมไม่ได้ เขาต้องเปลี่ยนตัวเองตามสีของโลก เช่นเดียวกับจิ้งจกเปลี่ยนสีตามผนังห้อง… มันเป็นโลกแห่งการอยู่รอด

และสำหรับกาษฐา เส้นทางของหล่อนและเมษที่เคยมาบรรจบกันด้วยความเข้าใจและความคิดที่เหมือนกัน ก็ดูเหมือนว่าจะแยกออกไปคนละทิศละทางเสียแล้ว

เรื่อง : ข้าวเปลือก

ผู้เขียน : เพชรน้ำค้าง

สำนักพิมพ์ : บูรพาสาส์น

ปีที่พิมพ์ : 2535

สองเล่มจบ

กาษฐาได้คิดแล้วว่าแท้จริง หล่อนหลงรักกับความรักในหัวใจของหล่อนเองกับความคิดของหล่อนที่ใส่เข้าไปในตัวเมษ ว่าเขาเป็นอย่างโน้นอย่างนี้… มันเป็นแค่ความฝันของหล่อน แท้จริงเขาไม่ได้เป็นอย่างที่หล่อนคิด… ไม่มีใครเป็นอย่างที่หล่อนคิดฝัน

Close your eyes

Give me your hand

Do you feel my heart beating?

Do you understand?

Do you feel the same?

Am I only dreaming?

หล่อนแค่ฝันไปเท่านั้น!

ผมไม่แน่ใจว่า ในละครโทรทัศน์ ข้าวเปลือก จะจบลงในแบบเดียวกับในนิยายหรือไม่ แต่สำหรับในนิยายเรื่องนี้ นับเป็นการจบในสไตล์ของ ม.มธุการรี หรือ เพชรน้ำค้าง อย่างแท้จริง ที่ไม่อาจคาดเดาตอนจบได้เลยเช่นกัน!

หมายเหตุ สำหรับภาพประกอบละครผมนำมาจากเพจ คนรักละครเก่า ครับ