อาถรรพณ์เทวี

บรรณาภิรมย์ โดย หมอกมุงเมือง คอลัมน์ที่อ่านเอาขอมอบความรื่นรมย์ให้กับผู้อ่านด้วยภาพปกสวยๆ และเนื้อเรื่องในแบบต่างๆ ของนักเขียนชั้นครูที่เคยผ่านมือ ผ่านตาและผ่านใจ เพื่อให้ทุกคนได้ร่วมรำลึกถึงผลงานของนักเขียนแต่ละท่านให้พอหายคิดถึงแม้เวลาจะผ่านไปแล้วเนิ่นนาน ภาพและตัวอักษรจะปรากฏให้เห็นอีกครั้งในยุคของการอ่านออนไลน์

‘อาถรรพณ์เทวี’ เป็นนวนิยายขนาดสั้นเพียงสิบกว่าตอนของ จินตวีร์ วิวัธน์ หรือ จินตนา ภักดีชายแดน นักเขียนนิยายและนักกลอนชื่อดังในอดีต เป็นนิยายลึกลับขนาดสั้นเช่นเดียวกับ แทบหัตถ์เทวี และ สางสีทอง ซึ่งสองเล่มหลังพิมพ์จำหน่ายในรูปพ็อกเก็ตบุ๊กหลายครั้ง ส่วนเรื่อง อาถรรพณ์เทวี นั้น ผมไม่แน่ใจว่ามีพิมพ์เพียงครั้งเดียวหรือไม่

สำหรับนิยายขนาดสั้นเรื่องนี้ ยังคงแนวลึกลับสยองขวัญ ตามไสตล์ของจินตวีร์ วิวัธน์ เช่นเคย เรื่องราวบอกเล่าถึงคุณหญิงไพพรรณ พิศาลวรทรัพย์ สาวใหญ่วัยสี่สิบเศษ ซึ่งได้รับซื้อสายสร้อยโบราณอันประกอบด้วยอัญมณีน้ำงาม ซึ่งเธอรับรู้ว่ามันถูกขโมยมาจากวิหารแห่งหนึ่งในกรุงพาราณสี โดยไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วสายสร้อยอันวิจิตรนั้น ยังแฝงมากับอาถรรพณ์สยดสยองอีกด้วย

คุณหญิงไพพรรณ มีโอกาสต้อนรับ ‘เพิ้ง’ หรือพรรณระพี บุตรสาวเพียงคนเดียวที่เพิ่งเรียนจบจากอังกฤษ สาวน้อยแสนสวยมีโอกาสได้เผชิญหน้ากับสิ่งสยองเป็นคนแรก เมื่อเข้ามาภายในห้องนอนของมารดาเธอ และได้พบกับ…

ภาพอันน่าสะพรึงกลัวที่สุดซึ่งหล่อนมองเห็น ณ ที่นั้น ค่อยๆ รวมตัวขึ้นในความทรงจำทีละน้อย จนพอมองเห็นชัดเจนทางอารมณ์ ตรงนั้น… ที่โต๊ะเครื่องแป้งชุดใหญ่ เบื้องหลังเก้าอี้ตัวที่มารดาของหล่อนนั่งพิจารณาอะไรอยู่เมื่อตะกี้นี้เอง มีร่างหนึ่งยืนขมึงทึงดำอยู่อย่างจังก้า

มันเหมือนหลุดออกมาจากก้นบึ้งที่ลึกที่สุดของแดนสนธยา เป็นร่างสูงใหญ่กำยำดำสนิทของสตรีเพศ ที่มีผมยาวถึงส้นเท้า และมีมือยุ่มย่ามออกไปจากทั้งกายรุงรัง เหมือนแมงมุมหรือปลาหมึกยักษ์

รวมทั้งสิ้นถึงสิบมือด้วยกัน!

และคืนนั้นเอง เหตุการณ์สยองขวัญก็เริ่มต้นขึ้น เมื่อคุณหญิงไพพรรณเกิดฝันประหลาดขึ้นมา เหมือนเห็นชายนักบวชโยคีมาพาเธอไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง ณ ที่นั้นเอง มีรูปปั้นองค์พระทุรคาปรากฏอยู่ พร้อมกับเหยื่อสังเวยที่นอนรออยู่เบื้องหน้า

โยคีลึกลับออกคำสั่งให้เธอลงมือสังหารเหยื่อสาวเคราะห์ร้ายรายนั้น ด้วยการปาดคอ เพื่อให้เลือดชโลมไหลออกมา เป็นภักษาหารบูชาแด่องค์พระแม่ทุรคา และคุณหญิงไพพรรณ ก็ไม่อาจขัดขืนได้ เธอลงมืออย่างเหี้ยมโหด จนทุกอย่างบรรลุผล ก่อนจะตื่นขึ้นมาในเช้าวันรุ่งขึ้น

พร้อมกับข่าวร้ายไม่คาดฝัน

สุดา สาวใช้ในบ้าน ถูกสังหารโหดในสภาพไม่ต่างกับเหยื่อสังหารจากในนิมิตฝันทุกอย่าง ในขณะที่บรรดาคนรับใช้ในบ้านต่างสันนิษฐานกันไปต่างๆ นานา แต่คุณหญิงไพพรรณรับรู้ว่า ภายใต้เสื้อคลุมที่เธอสวมใส่อยู่นั้น มันเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบเลือด!

พรรณระพีโทรศัพท์ติดต่อสารวัตรนิติวัฒน์ นเรนทรเสวี บุตรชายคุณนับทองเพื่อนสนิทของมารดาเธอให้มายังที่เกิดเหตุ นิติวัฒน์เองก็นับถือคุณไพพรรณไม่น้อย และเมื่อได้พบกับพรรณระพี เขาก็ประทับใจในตัวเธอเป็นครั้งแรก นายตำรวจหนุ่มพยายามสืบสวนหาสาเหตุการเสียชีวิตของสุดา แต่ทุกอย่างก็ดูเหมือนจะมืดแปดด้านไปหมด

ขณะที่ประยูร คนรับใช้ในบ้าน ก็พบหลักฐานบางอย่าง ทำให้เขาสงสัยว่าการตายของสุดา อาจจะโยงไปถึงคุณหญิงไพพรรณผู้เป็นเจ้านายของตัวเอง

นิติวัฒน์มีเพื่อนเป็นนักโบราณคดีชื่อศิวะ สุรยุทธวงศ์ เขามีความรู้ในประวัติศาสตร์ และเทววิทยา โดยเฉพาะเรื่องคำสาปของพระทุรคา ทำให้คุณหญิงไพพรรณและพรรณระพีเริ่มสนใจ แต่ดูเหมือนว่าพลังอำนาจลึกลับจากสายสร้อยเส้นนั้นจะทวีอำนาจมากขึ้นทุกขณะ คุณหญิงไพพรรณรู้สึกว่าตัวเธอกำลังถูกครอบครองจากอาถรรพณ์ที่มองไม่เห็น และมันก็พยายามบงการให้เธอสังหารคนอื่นๆ ในบ้าน เพื่อนำเลือดสดๆ มาบูชาเทวีทุรคา!

และเหยื่อรายต่อมาอาจจะเป็นลูกสาวสุดที่รักของเธอเองก็เป็นได้!!

เรื่อง : อาถรรพณ์เทวี

ผู้เขียน : จินตวีร์ วิวัธน์

สำนักพิมพ์ : โชคชัยเทเวศร์

ปีที่พิมพ์ : 2524

เล่มเดียวจบ

งานเลี้ยงราตรีสโมสรชื่นชีวานานาชาติที่คุณหญิงไพพรรณเป็นอนุกรรมการ เริ่มต้นขึ้น เธอสวมสายสร้อยเส้นนั้นไปในงานด้วย และพบกับดอกเตอร์รามซิงก์ กาปูล นักเทววิทยาชาวภารตะ เขาจดจำสร้อยเส้นนั้นได้ในทันที

มันเป็นสร้อยที่อยู่ในวิหารพระทุรคาเมืองพาราณสี สร้อยเส้นนั้นเคยมีผู้ขโมยออกไปหลายครั้ง และนำความตายมาสู่ผู้ครอบครองอย่างน่าสยดสยอง เขาพยายามเตือนเธอ แต่คุณหญิงไพพรรณไม่สนใจ เห็นจะมีแต่ศิวะกับนิติวัฒน์ ที่มีโอกาสได้พูดคุยซักถามกับดอกเตอร์รามซิงก์จนรู้รายละเอียด

“สร้อยนั้นเป็นสมบัติที่สาวกผู้ซื่อสัตย์ของพระทุรคาเทวี ร่วมกันสร้างขึ้นอุทิศถวายแด่พระแม่เจ้าที่พวกเขาเคารพนับถือ โดยสวมไว้รอบพระศอเมื่อสามร้อยปีมาแล้ว แต่ต่อมาราวห้าสิบปีนี้เองได้มีขโมยลักเอาสายสร้อยออกไปขาย เศรษฐีคนหนึ่งซื้อไปก็ประสบชะตากรรมสยดสยอง ถูกเชือดคอตายอย่างทารุณ ต่อมาคนเฝ้าเทวาลัยก็ลักไปอีก คราวนี้คนรับซื้อต้องประสบชะตากรรมหนักเช่นเดียวกันทุกราย ถ้าไม่ถูกฆ่า ก็กลายเป็นผู้ร้ายฆ่าคนโดยไม่รู้สึกตัว เหมือนถูกสะกดจิตให้ไปกระทำฆาตกรรม…”

ทั้งนิติวัฒน์และศิวะได้รับรู้ว่าคำสาปจากสายสร้อยมรณะนั้นมาจากสาวกพระแม่ทุรคา นามทุรคาทาสเมื่อหลายร้อยปีก่อน และดวงวิญญาณนักบวชผู้นี้นั่นเองที่บงการให้คุณหญิงไพพรรณลงมือสังหารสุดาจนเสียชีวิต

นิติวัฒน์อดเป็นห่วงพรรณระพีไม่ได้ และคืนนั้นเองที่หญิงสาวถูกเสียงเรียกให้ก้าวออกไปจากห้องกลางดึก ก่อนจะพบกับร่างของทุรคาทาสที่สวมทับอยู่ในกายของคุณหญิงไพพรรณ มารดาของเธอ มันต้องการให้คุณหญิงไพพรรณสังหารเธอสังเวยชีวิตและเลือดต่อพระแม่ทุรคา

แต่ก่อนที่จะเกิดเหตุการณ์ร้ายแรงขึ้น นิติวัฒน์และศิวะก็เข้ามาขัดขวางเอาไว้ได้ทัน และอำนาจแห่งพุทธคุณของทั้งสอง ก็ทำให้วิญญาณร้ายที่สิงร่างของคุณหญิงไพพรรณหลุดออกจากร่างไป

พรรณระพีตัดสินใจนำสายสร้อยของมารดาคืนกลับให้ทางดอกเตอร์รามซิงก์ ขณะที่คุณหญิงไพพรรณกลายเป็นคนวิปลาสไปเสียแล้ว และเรื่องราวใน อาถรรพณ์เทวี ก็จบลงในที่สุด

นิยายเรื่องนี้นับเป็นผลงานในช่วงแรกๆ ของจินตวีร์ วิวัธน์ และยังมีการกล่าวถึงอัญมณีบนสายสร้อยอาถรรพณ์เส้นนี้อย่างมรกต นาคสวาท พร้อมบอกเล่ารายละเอียดที่มาตามตำนานพญานาค ซึ่งน่าจะเป็นต้นแบบของนวนิยาย มณีสวาท ของท่านในเวลาต่อมาด้วยครับ