ปัทมา วรารักษ์

บรรณาภิรมย์ โดย หมอกมุงเมือง คอลัมน์ที่อ่านเอาขอมอบความรื่นรมย์ให้กับผู้อ่านด้วยภาพปกสวยๆ และเนื้อเรื่องในแบบต่างๆ ของนักเขียนชั้นครูที่เคยผ่านมือ ผ่านตาและผ่านใจ เพื่อให้ทุกคนได้ร่วมรำลึกถึงผลงานของนักเขียนแต่ละท่านให้พอหายคิดถึงแม้เวลาจะผ่านไปแล้วเนิ่นนาน ภาพและตัวอักษรจะปรากฏให้เห็นอีกครั้งในยุคของการอ่านออนไลน์

จากเหตุการณ์ใน แรงอธิษฐาน ได้จบลงที่การหมั้นหมายของ ปัทมา กาญจนรักษ์ และ ระพีพันธ์ อักษรานุวัต ในขณะที่สุจริต หรือคุณอู๊ด ก็ได้เดินทางไปศึกษาต่อยังต่างประเทศ เช่นเดียวกับประกายรัตน์ ลูกสาวต่างมารดาของปัทมา ซึ่งอกหัก พลาดรักจากระพีพันธ์ ก็เดินทางไปเรียนที่สวิสเซอร์แลนด์

+++++++++++++++++++++

สองปีต่อมา สุจริตเดินทางกลับมาพร้อมกับความสำเร็จ ในขณะที่ท่านข้าหลวงบิดา และคุณสายใจ เดินทางมารับที่สนามบิน เขารับรู้ว่าบัดนี้ปัทมา คู่หมั้นของระพีพันธ์ยังไม่ได้แต่งงานกัน หญิงสาวยังอาศัยอยู่กับคุณกรองกาญจน์ผู้เอื้ออารีมาโดยตลอด และก็ไม่ได้เรียนต่อในระดับปริญญาตรีเหมือนกับคุณโอ่งและคุณแดงน้อยเพื่อนสนิทของเธอที่บัดนี้เข้าเรียนอักษรศาสตร์ ที่จุฬาฯ แต่ปัทมากลับตัดสินใจไปทำงานเป็นผู้ช่วยบรรณาธิการ ‘รักวิทยา’ ที่ ระพีพันธ์ เป็นบรรณาธิการอยู่ ทั้งสองคนวางแผนที่จะก่อร่างสร้างตัวด้วยน้ำมือตนเอง จนประสบความสำเร็จแล้วค่อยแต่งงานกัน ท่ามกลางความกังขาของบรรดาญาติสนิท ที่คิดว่าระพีพันธ์ก็มีฐานะดีอยู่แล้ว แต่ไม่รู้ว่าชายหนุ่มต้องการให้เกียรติปัทมา หญิงสาวที่เขารัก

บัดนี้ นอกจากหล่อนจะเป็นผู้ช่วยบรรณาธิการแล้ว ปัทมายังเขียนคอลัมน์ในหนังสือ มีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักกันเป็นอย่างดี ในนามปากกา ปัทมา วรารักษ์!

ซึ่งมาจากการผสานนามสกุลเดิม วราวิทย์ ของตนเอง กับ กาญจนรักษ์ นามสกุลของบิดาผู้ล่วงลับไปแล้วนั่นเอง หล่อนเข้าสู่โลกแห่งบรรณพิภพแล้ว โดยมีระพีพันธ์คอยอยู่เคียงข้าง เขาไม่ใช่คนพูดจาอ่อนหวานด้วยลมปาก แต่ความมั่นคงจริงใจและการกระทำ ที่มอบมาให้อย่างสม่ำเสมอนั่นต่างหาก คือสิ่งที่ระพีพันธ์คิดว่า เขาทำทุกอย่างให้กับปัทมา ด้วยความรัก

ปัทมาเองยังมีปมในใจอยู่ข้อหนึ่ง ที่ระพีพันธ์ขอเธอหมั้นหมาย หญิงสาวไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะเขารัก หรือเพราะความสงสาร ‘ไอ้ปัทม์’ ที่ถูกคนรอบข้างดูถูก และปมในใจนั้นก็ถูกกระตุ้นขึ้นมาโดยบังเอิญ จากผู้หญิงอีกคนหนึ่ง ที่มีชื่อว่า ‘คุณแดง’

คุณแดง เป็นหญิงปริศนา ที่โทรศัพท์ติดต่อมาหาระพีพันธ์ บรรณาธิการหนุ่มรูปงามบ่อยครั้ง และเขาเองก็ไม่ได้ปฏิเสธไมตรีของหล่อน ด้วยมารยาทและความเป็นสุภาพบุรุษ และดูเหมือนสตรีผู้นั้นจะรุกล้ำความเป็นส่วนตัวของเขามากขึ้น โดยเฉพาะหล่อนไม่สนใจว่าระพีพันธ์มีปัทมาเป็นคู่หมั้นอยู่แล้วเสียด้วย

ปัทมาได้ล่วงรู้ภายหลังว่า ‘คุณแดง’ ผู้นั้นคือ หม่อมราชวงศ์หญิงทรงกลด สุวพรรณ ธิดาหม่อมลำดวน และเมื่อมีโอกาสรู้จักกับ คุณชายทรงยศ สุวพรรณ เพื่อนสนิทของคุณอู๊ด สุจริต ซึ่งเป็นพี่ชายคนโตของ ทรงกลด ทำให้ปัทมามีโอกาสเห็นหน้าของหม่อมราชวงศ์หญิงผู้นั้นเป็นครั้งแรก

ทรงกลดเป็นสาวน้อยวัยเดียวกับเธอ ซ้ำยังมีความสวยโสภาเหนือยิ่งกว่า ทั้งรูปโฉมและรูปกาย แต่สิ่งที่แตกต่างราวฟ้ากับดินก็คือนิสัยใจคอ ที่ถูกหม่อมมารดาตามใจจนใครมิอาจขัดใจได้ ทรงกลดจะอาละวาด และต้องการเอาชนะให้ถึงที่สุด

ยิ่งเมื่อได้มาเจอระพีพันธ์ สุภาพบุรุษหนุ่มใหญ่ที่มีความอ่อนโยน เอาอกเอาใจ ทำให้เด็กสาวเกิดความรู้สึกอคติกับปัทมาเต็มที่ และหล่อนก็เชื่อมั่นในเสน่ห์ของตัวเองที่แย่งชิงระพีพันธ์มาให้ได้ แม้ว่าคุณชายทรงยศจะพยายามตักเตือนสักเพียงใด หล่อนก็ไม่ยอมฟัง

ประกายรัตน์กลับมาจากสวิสเซอร์แลนด์แล้ว พร้อมกับพบชายคนรักคือธีระเนตร เป็นชายหนุ่มฐานะดี อย่างที่คุณนายรัตนา มารดาของเธอต้องการ และบัดนี้ ประกายรัตน์ก็เริ่มเข้าใจโลกมากขึ้น หล่อนเป็นมิตรกับปัทมา เมื่อได้ปรับความเข้าใจกัน ในขณะเดียวกันกับวรรณรุจีที่เคยเป็นขมิ้นกับปูนกับเธอมาก่อน ก็มีโอกาสได้ทำความเข้าใจกันอีกครั้ง
วรรณรุจีละพยศได้ หลังจากที่หล่อนได้รับบทเรียนสำคัญในชีวิต เมื่อออกจากบ้านกรองกาญจน์ที่แสนสุขสบายไปอยู่บ้านคนอื่น และต้องเผชิญกับความยากลำบากจนทำให้หล่อนปรับปรุงตัวเอง และเข้าใจปัทมามากขึ้น ในที่สุดทั้งคู่กลายเป็นเพื่อนสนิทกันในเวลาต่อมา

คุณหญิงเพี้ยน อักษรานุวัต มารดาเจ้ายศเจ้าอย่างของระพีพันธ์ ล้มเจ็บลง เธอคาดว่าลูกคนอื่นๆ ที่เคยพะเน้าพะนอยามปกติสุขจะช่วยเหลือดูแล แต่การณ์กลายเป็นว่าลูกที่เธอเคยฝากความหวังเอาไว้กลับทอดทิ้งไม่ไยดี และเห็นสามีดีกว่าแม่ของตัวเอง ทำให้คุณหญิงผิดหวังและอาการทรุดหนักลง เห็นจะมีแต่ปัทมาเท่านั้นที่มาดูแล จนท้ายที่สุดก่อนที่คุณหญิงจะสิ้นลม ได้ขออโหสิกรรมทุกอย่างและปรับความเข้าใจให้แก่ปัทมา

ทรงกลดพยายามทุกวิถีทางที่จะทำให้คนรักทั้งสองร้าวฉานกัน หล่อนแกล้งเขียนจดหมายปริศนาจากบุคคลนิรนาม ส่งมายังสำนักพิมพ์ที่ปัทมาทำงานอยู่ ทำทีเป็นปรึกษาปัญหาชีวิต โดยยกตัวอย่างกรณีผู้ชายที่มีฐานะแต่ต้องยอมขอหมั้นหมายกับผู้หญิงที่ต่ำต้อยกว่าเพราะความเวทนาสงสาร จนกระทั่งเขาได้พบกับ ผู้หญิงอีกคนหนึ่งที่มีชาติตระกูลเทียบเคียงกัน และต้องการไปใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน

เรื่อง : ปัทมา วรารักษ์ (แรงอธิษฐาน ภาคสมบูรณ์)
ผู้เขียน : ก.สุรางคนางค์
สำนักพิมพ์ : รวมสาส์น
ปีที่พิมพ์ : 2498
เล่มเดียวจบ

จดหมายนั้นไม่ต่างกับลูกศรอันคมกริบที่พุ่งเข้าเสียบรอยแผลที่เคยเป็นปมในใจปัทมามาก่อนเข้าอย่างแม่นยำ และทำให้หญิงสาวถึงกับเศร้าใจไปด้วยความเข้าใจผิดเช่นนั้น แต่ยังดีที่มีเพื่อนสนิทอย่างคุณอู๊ดและคุณชายทรงยศที่ช่วยปลอบใจ ทรงยศสงสัยว่าจดหมายฉบับนั้นน่าจะเป็นฝีมือของทรงกลดนั่นเอง เพราะ เห็นหญิงสาวนั่นพิมพ์ดีดอยู่ในวันก่อน

คุณชายทรงยศพยายามตักเตือนทรงกลดให้ละความทะเยอทะยานนั้นร่วมกับมารดา แต่เด็กสาวผู้เอาแต่ใจกลับยิ่งอยากจะเอาชนะ จนถึงกับขับรถมาหาระพีพันธ์กลางดึก ท่ามกลางความไม่พอใจของเจ้าคุณอักษรานุวัต บิดาระพีพันธ์ และพี่สาว น้องสาวของเขา แต่หล่อนก็ไม่แคร์ คิดแต่ว่าจะขอพบกับเขาให้ได้

ระพีพันธ์ ภายหลังเมื่อได้เห็นจดหมายฉบับนั้น เขาได้อธิบายความรู้สึกทั้งหมดให้กับปัทมา จนเข้าใจกันในที่สุด

หมายความว่า ปัทม์จะยกฉันให้เขางั้นเรอะ” เขาทำเสียงล้อๆ ปัทมาพยักหน้า น้ำตาคลอ

“สิ่งใดที่เป็นความปรารถนาของคุณอ๊อดแล้ว ปัทม์ทำทุกอย่างเพื่อสนองพระคุณของคุณอ๊อดที่มีต่อปัทม์”

“เหลวไหล เธอคิดมากไป อย่าปล่อยให้อารมณ์หวั่นไหวนักซี ปัทม์ต้องคิดว่า เราจะทะนุถนอมความรักของเราให้คงทนต่อไป ถ้าเธอคิดว่าเขาชอบผม ถ้าคิดเช่นนั้นจริงก็ได้ แต่ใครจะไปห้ามไม่ให้ใครเขารักเราได้ อย่างมีคนมารักปัทม์ ชอบปัทม์… ผมก็ห้ามไม่ได้ หวงไม่ให้รัก มิให้ใครเขามารักปัทม์

ถ้าเราคิดในแง่ดีมีกุศล ก็น่าจะคิดว่าเพราะปัทม์ดีมีคุณค่า จึงมีคนพอใจไม่หยุดหย่อน แต่ว่าเราจะเป็นบ้าไปกับตัวเขานั้น มันอยู่ที่ตัวเรา”

เขาเอื้อมมือไปจับมือเธอมาบีบอย่างแน่นอีกครั้ง ให้คำมั่นสัญญาว่า

“ผมขอบอกปัทม์อีกครั้งว่า ไม่มีอะไรจะทำให้ผมเปลี่ยนใจ ไม่มีอะไรจะมาแกะผมไปจากปัทม์ได้ ขอให้เราก้าวไปข้างหน้าเพื่อความสุขของเราโดยเฉพาะ ซึ่งบางทีอาจจะต้องใช้ความอดทนบ้างตามประสามนุษย์ปุถุชน ขอให้คิดว่าอดทนเพื่อผม เพื่ออนาคตของเราทั้งสองนะจ๊ะ”

และ…

ระพีพันธ์เอื้อมมือคว้ามืออันเย็นเฉียบของปัทมาไปบีบและปลอบว่า

“อย่าเพิ่งท้อถอย เราต้องคิดว่า ถ้าเราหยุดทำความดีเมื่อใดชีวิตของเราจะถอยหลังเข้าคลองลงไปสู่ความเสื่อม ถึงใครไม่เข้าใจ แต่ปัทม์ต้องรู้ว่าผมคนหนึ่งที่เข้าใจปัทม์ ความน่ารักของปัทม์เป็นสิ่งที่เตือนสติผมเสมอ ในเวลาเมื่อผมต้องอยู่ต่อหน้าผู้หญิงอื่น ผมอาจเคลิบเคลิ้มไปบ้างตามประสาคนหนุ่มที่เป็นปุถุชน แต่ความดี ความซื่อของผู้หญิงคนหนึ่ง ได้รั้งสติผมไว้ ทำให้ผมคิดว่า ผมมีหญิงที่ดีอยู่แล้ว นับว่าเป็นบุญตัว เหตุใดผมจึงจะหลงใหลคนอื่นที่ดีน้อยกว่า นี่เป็นความรู้สึกอันจริงใจของผมอีกข้อหนึ่งจากจำนวนหลายๆ ข้อที่เคยให้ปัทม์รู้แล้ว”

นี่คือคำพูดของสุภาพบุรุษปากหนักผู้นิ่งขรึม และเอาการเอางานอยู่เป็นนิจ แม้แต่ความรู้สึกรักและซื่อสัตย์ต่อเธออย่างเต็มหัวใจ เขาก็ยังเก็บซ่อนมันเอาไว้ภายใต้ท่าทีสงบนิ่ง ด้วยบุคลิกอย่าง ระพีพันธ์ อักษรานุวัต จนทำให้ ปัทมา วรารักษ์ ถึงกับน้ำตาซึมด้วยความซาบซึ้งใจ เมื่อประจักษ์น้ำใจอันแท้จริงของเขาในภายหลัง

และเมื่อระพีพันธ์กลับมาถึงบ้าน จึงพบว่าทรงกลดกำลังรอคอยเขาอยู่แล้ว ด้วยอารมณ์หึงหวง อยากเอาชนะ แม้แต่พี่สาวและบิดาของเขาเองยังต้องหลบขึ้นตึกไปด้วยความระอาใจ แต่ระพีพันธ์ก็คือระพีพันธ์ที่เผชิญหน้ากับพายุเบื้องหน้า ด้วยความสงบนิ่งไม่ต่างกับขุนเขา

เขาอธิบายเหตุผลทุกอย่างให้หล่อนฟัง โดยไม่ได้ตำหนิหรือว่ากล่าวใดๆ เพื่อให้อับอาย แต่เหตุผลทุกอย่างที่เขาอธิบายนั่นต่างหาก ที่ทำให้ทรงกลดเริ่มสำนึกตัวขึ้นทีละน้อย รวมถึงความหวังที่เรืองรองในตอนแรกก็ดับวูบลง เมื่อรู้จากปากว่าระพีพันธ์กับปัทมารักกันมากเพียงใด แม้ว่าหล่อนจะพยายามหาเหตุผลมาแย้งสักเพียงใดก็ตาม

“แต่แดงทราบว่า คุณหมั้นกับปัทมา เพราะความจำเป็น ไม่ใช่ความรัก ถ้ารักแล้วทำไมไม่รีบแต่งงาน”
ผมบอกว่า นั่นอาจจะเป็นการเข้าใจผิดอะไรสักอย่าง ปัทมา รู้ว่าเขาเป็นคนจน กลัวว่า พวกเราจะดูถูกดูแคลนเขา สิ่งเดียวที่คนยากจนอาจจะแสวงหามาประดับตนให้มีคว่ามีราคา ตามที่เขาเข้าใจ ก็คือ ความมีชื่อเสียง ผมเห็นว่าความคิดเขาน่าฟัง คนมีเงินจะอวดมั่งอวดมีแข่งขันกันด้วยเพชรนิลจินดา แต่คนจนจะมีสมบัติอวดเขาได้ ก็เพียงความมีชื่อเสียง ความดีงาม… ผมบอกทรงกลดว่า ผมรักปัทมา ไม่ใช่ไม่รัก แต่เรามิได้มีการแสดงออกอย่างแบบสมัยใหม่ที่เขานิยมกัน และเรากำหนดจะแต่งงานกันเมื่อเผาคุณแม่แล้ว และเมื่อบ้านของเราเสร็จเรียบร้อยแล้วด้วย…

คำพูดเตือนสติของระพีพันธ์นั่นเอง ที่ทำให้ทรงกลดยอมเป็นฝ่ายถอยออกไปจากระพีพันธ์ และปัทมา เพราะหล่อนรู้แล้วว่าไม่มีทางเอาชนะความรักที่มั่นคงของคนทั้งสองได้อีกต่อไป

และแล้ว… ปัทมา วรารักษ์ ก็ดำเนินมาถึงบทอวสานอย่างสมบูรณ์