ผิดถนน

บรรณาภิรมย์ โดย หมอกมุงเมือง คอลัมน์ที่อ่านเอาขอมอบความรื่นรมย์ให้กับผู้อ่านด้วยภาพปกสวยๆ และเนื้อเรื่องในแบบต่างๆ ของนักเขียนชั้นครูที่เคยผ่านมือ ผ่านตาและผ่านใจ เพื่อให้ทุกคนได้ร่วมรำลึกถึงผลงานของนักเขียนแต่ละท่านให้พอหายคิดถึงแม้เวลาจะผ่านไปแล้วเนิ่นนาน ภาพและตัวอักษรจะปรากฏให้เห็นอีกครั้งในยุคของการอ่านออนไลน์

‘จามจุรี’ เป็นนามปากกาของสันทนา ทรรทานนท์ อดีตบรรณาธิการหนังสือพิมพ์ ศรีกรุง และ ไทยราษฏร์ ผลงานของท่านเท่าที่ผมเคยเห็น คือเรื่องแปล แย็คกอร์ดอน และนิยายเรื่อง ผิดถนน เรื่องนี้ครับ

ผิดถนน เป็นนิยายสะท้อนชีวิตครอบครัวในยุคกึ่งพุทธกาล บอกเล่าเรื่องราวของ สันต์ และพรรณพิศ ประจวบกุล ซึ่งใช้ชีวิตร่วมกันที่เมืองประจวบคีรีขันธ์อย่างมีความสุข และมีลูกที่น่ารักด้วยกันสองคน คือเด็กหญิงพรรณงาม และเด็กชายพึงใจ

พรรณพิศเป็นธิดาของคุณพระพินิจพรรณอักษรแห่งเมืองสงขลา ซึ่งภายหลังจากท่านสูญเสียภรรยาไปแล้วโดยมีพรรณพิศเป็นธิดาคนเดียว ก็ได้สมรสใหม่กับคุณบุปผา และใช้ชีวิตบั้นปลายอยู่ที่จังหวัดแห่งนั้น ส่วนพรรณพิศเมื่อได้พบกับสันต์ เศรษฐีหนุ่มรูปงามแห่งเมืองประจวบ ทั้งคู่ก็ตัดสินใจแต่งงานและไปใช้ชีวิตร่วมกันที่เมืองประจวบ โดยสันต์เดินทางขึ้นล่องพระนครกับประจวบคีรีขันธ์อยู่เป็นประจำ โดยที่พรรณพิศไม่อาจล่วงรู้เลยว่า การที่เธอไม่ได้ติดตามเขาไปเพราะความไว้วางใจในตัวสามีสุดที่รักจะทำให้เกิดเรื่องราวสำคัญในชีวิตขึ้น

เมื่อวันหนึ่งสันต์ได้รับจดหมายลึกลับฉบับหนึ่ง เขาบอกกับเธอว่าจะเดินทางไปค้างที่หัวหินหนึ่งคืน แต่แล้วเมื่อเวลาผ่านไป พรรณพิศก็ได้รับจดหมาย ‘สารภาพผิด’ จากเขาที่ส่งมาว่า บัดนี้ เขาได้เลือกที่จะเดินทางไปใช้ชีวิตกับคุณหญิงนงเยาว์ ธรรมพิทักษ์ ภรรยาของเจ้าคุณธรรมาพิทักษ์เสียแล้ว!

+++++++++++++++++

เรื่องราวได้ย้อนเหตุการณ์การก้าวเดิน ‘ผิดถนน’ ของสันต์ ซึ่งเกิดขึ้นเมื่อเขาได้ขึ้นมาพระนคร และมีโอกาสได้รู้จักกับคุณหญิงนงเยาว์

นงเยาว์เป็นเพียงสาวน้อยวัยยี่สิบเศษที่จำต้องแต่งงานกับเจ้าคุณธรรมาพิทักษ์ ด้วยความจำเป็นในครอบครัวที่ยากจน และด้วยความสาว ความสวยโสภา เสมือนหนึ่งเป็นเครื่องเชิดหน้าชูตาและความภาคภูมิใจให้กับท่านเจ้าคุณผู้ชรา โดยท่านเองหาได้ล่วงรู้ไม่ว่า นงเยาว์ ไม่ได้รักใคร่ในตัวของท่านเลยแม้แต่น้อย ชีวิตของสาวน้อยวัยแรกแย้มแม้จะเป็นถึงคุณหญิง แต่เธอก็ยังต้องการความรัก และอ้อมกอดอันอบอุ่นจากบุรุษหนุ่มในความฝันแห่งวัยสาวมาโดยตลอด

และเจ้าชายในฝันนั้นก็ปรากฏกายขึ้นในงานเลี้ยงราตรีสโมสรแห่งหนึ่งที่เธอได้ไปร่วมงาน ทำให้มีโอกาสได้รู้จักกับเขา สันต์ ประจวบกุล!

สันต์รับการทอดไมตรีจากสาวโสภาอย่างคุณหญิงนงเยาว์ ด้วยความเคลิบเคลิ้มหลงใหล ในเสน่ห์ของเธอ เขาไม่ได้บอกเรื่องที่ตนเองมีลูกเมียอยู่ที่ประจวบ ขณะที่นงเยาว์เองก็ลุ่มหลงในความหล่อเหลาของเขา ทั้งคู่แอบคบหากันระหว่างที่สันต์ยังทำธุรกิจที่พระนคร และเธอยังได้แนะนำเขาให้ท่านเจ้าคุณผู้เป็นสามีได้รู้จัก เจ้าคุณธรรมาพิทักษ์ ถูกชะตาชายหนุ่มผู้มีอัธยาศัยดีผู้นี้มากนัก โดยไม่ระแวงสักนิดเดียว จนกระทั่ง เขาเดินทางกลับประจวบ และความลับที่ทั้งคู่แอบนัดหมายกันก่อนหน้าก็ล่วงรู้ถึงหูท่าน

เจ้าคุณธรรมาพิทักษ์ มีปากเสียงกับนงเยาว์ และหล่อนก็ตัดสินใจบินออกจากกรงทอง หนีมาที่หัวหิน ก่อนจะส่งจดหมายเพื่อขอนัดพบกับสันต์ให้เดินทางมาพบเธอที่นั่น และเมื่อนั้นเองพลังแห่งความรัก ความลุ่มหลงที่มีเหนือมโนธรรมทั้งปวง ก็ทำให้สองหนุ่มสาวตัดสินใจ หนีไปใช้ชีวิตร่วมกันที่สิงคโปร์ โดยสันต์เขียนจดหมายสารภาพผิดของตนเองผ่านทนายไวมาให้กับพรรณพิศ ผู้รับรู้เรื่องราวด้วยความปวดร้าวเป็นที่สุด

++++++++++++++++++++

เรื่อง : ผิดถนน

ผู้เขียน : จามจุรี

สำนักพิมพ์ : คลังวิทยา

ปีที่พิมพ์ : 2493 (พิมพ์ครั้งที่สอง)

เล่มเดียวจบ

ข่าวเรื่องสันต์ทอดทิ้งภรรยาหนีหายไปพร้อมกับคุณหญิงนงเยาว์ กลายเป็นข่าวเลื่องลือไปทั่ว จนถึงหูคุณพระพินิจพรรณอักษร และคุณบุปผาแม่เลี้ยง จนทั้งคู่ต้องเดินทางมายังประจวบคีรีขันธ์ เพื่อดูแลสภาพจิตใจและร่างกายที่ผ่ายผอมตรอมใจจนเจ็บป่วยของพรรณพิศ ด้วยความห่วงใย

ในเวลาเดียวกันนั้นเอง ระหว่างการนั่งเรือจากปีนังไปยังสิงคโปร์ของสองหนุ่มสาวที่หนีไปใช้ชีวิตร่วมกัน สันต์ซึ่งรู้สึกผิดบาปอยู่ตลอดเวลา ได้เผลอเอ่ยถึงภรรยาและลูกน้อยของตนเองขึ้นมา เหตุการณ์นั้นเองทำให้นงเยาว์ได้ตาสว่างรับรู้ว่าแท้จริงแล้วสันต์หาใช้ชายโสดไร้พันธะอย่างที่เธอเคยเข้าใจไม่ ความเสียใจ ผิดหวัง และมโนธรรมในหัวใจ ทำให้นงเยาว์ตัดสินใจ ที่จะแยกทางเดินกับเขาในทันที

หล่อนหายตัวไปจากชีวิตของสันต์ ขณะที่ชายหนุ่มก็ไม่อาจจะเดินทางกลับสยามได้ เพราะบัดนี้เจ้าคุณธรรมาพิทักษ์ สามีของนงเยาว์ กำลังให้ทางการตามจับตัวเขา สันต์จำต้องเดินทางจากสิงคโปร์ไปยังฮ่องกง และเข้าสู่ประเทศจีน โดยขาดการติดต่อกับครอบครัวและทุกคน

ขณะที่นงเยาว์ก็หายสาบสูญไปเช่นเดียวกัน ทุกคนที่เมืองไทยต่างเข้าใจว่าสองหนุ่มสาวหนีไปใช้ชีวิตร่วมกันอย่างมีความสุขยังต่างแดน รวมถึงพรรณพิศที่ไม่อาจทนอยู่บ้านของสันต์ที่ประจวบอีกต่อไปได้ เธอหอบลูกน้อยทั้งสองเดินทางไปใช้ชีวิตที่เมืองปีนัง และที่นั่นเองลูกชายและลูกสาวตัวน้อยก็ล้มเจ็บลง

++++++++++++++++++++

พรรณพิศขอให้เจ้าหน้าที่มิชชันนารีที่นั่น ช่วยหานางชีมาช่วยดูแลเด็กๆ และทางสำนักนางชีได้ส่งแม่ชีมารีย์แห่งคณะเซนต์โยเซฟสิงคโปร์มาให้ ความเมตตาอารี และจิตใจอันงดงาม รวมถึงหน้าตาสะสวยของแม่ชีมารีย์ ช่วยทำให้อาการของเด็กๆ ดีขึ้น รวมถึงจิตใจของพรรณพิศ ที่ได้รับการเยียวยา ปลอบประโลมใจจากมารีย์ด้วยเช่นกัน

โดยที่เธอหารู้ไม่ว่า แท้จริงแล้วแม่ชีมารีย์ผู้นี้ก็คือคุณหญิงนงเยาว์ธรรมาพิทักษ์นั่นเอง!

ความรู้สึกผิดบาปในใจที่แย่งชายคนรักมาจากพรรณพิศและแย่ง ‘พ่อ’ มาจากบรรดาเด็กๆ ทั้งสอง ทำให้นงเยาว์ตัดสินใจในชีวิตใต้ร่มเงาศาสนาที่สิงคโปร์ ด้วยไม่อาจจะเดินทางกลับไปสู้หน้าผู้เป็นสามีของเธอเองได้อีกต่อไป และคิดว่าคงจะใช้ชีวิตเช่นนั้นตราบจนวันสุดท้ายของชีวิต แต่แล้วเมื่อซิสเตอร์ได้มอบหมายให้เธอต้องมาดูแล ครอบครัวคนไทยที่อพยพมาอยู่ปีนัง ก็ทำให้เธอได้พบกับพรรณพิศ ผู้หญิงที่เธอเป็นฝ่ายทำร้ายโดยไม่ตั้งใจ

นงเยาว์ หรือแม่ชีมารีย์ จึงตัดสินใจปกปิดความจริง และทุ่มเทเพื่อจะแก้ไขช่วยเหลือพรรณพิศด้วยความบริสุทธิ์ใจ และยิ่งซาบซึ้งมากขึ้น เมื่อรับรู้ถึงจิตใจอันงดงามของพรรณพิศ และในเวลาต่อมานั้นเอง เมื่อสันต์ได้เดินทางกลับมาจากประเทศจีน เขาได้รับรู้ว่าบุตรชายคนเล็กล้มเจ็บลงผ่านทางทนายไว ทนายประจำตระกูล เขาจึงตัดสินใจที่จะเดินทางกลับมาเมืองไทยอีกครั้ง ที่นั่น เขาจึงทราบว่าพรรณพิศย้ายครอบครัวไปอยู่ปีนังเสียแล้ว แม้จะล้มเจ็บเป็นแรมเดือน แต่หลังจากนั้น เขาก็เดินทางเพื่อตามหาเธอที่ปีนังจนพบ

ก่อนที่จะได้เผชิญหน้ากับทั้งนงเยาว์และพรรณพิศ ที่นี่!

++++++++++++++++++++

สันต์สารภาพผิดกับนงเยาว์ และเธอก็สัญญาว่าจะหาทางให้พรรณพิศกับสันต์ได้กลับมาคืนดีกันอีกครั้ง เหตุการณ์ที่ผ่านมาเป็นการเดินทาง ‘ผิดถนน’ ที่เขารับรู้และเจ็บปวดกับเส้นทางนั้นแล้ว นงเยาว์ขอร้องเพียงข้อเดียว ให้เขาปกปิดความจริงทั้งหมดว่าเธอเป็นใคร ชายหนุ่มตกลง

และเขากับพรรณพิศก็ได้พบกันอีกครั้ง ก่อนที่ปรับความเข้าใจต่อกัน นงเยาว์หรือแม่ชีมารีย์ได้จากไป ก่อนที่หกเดือนต่อมา ทั้งคู่จะทราบข่าวร้ายว่า แม่ชีมารีย์ผู้อุทิศตนช่วยเหลือผู้ป่วยในดินแดนห่างไกลแห่งหนึ่งได้เสียชีวิตลงด้วยโรคระบาดร้ายแรงของที่นั่นแล้ว และสันต์จึงได้เล่าความจริงทั้งหมดให้กับภรรยาได้รับฟัง

บทเรียนของมารีย์ หรือคุณหญิงนงเยาว์ ไม่ได้สร้างความเกลียดชังให้กับพรรณพิศแม้แต่น้อย ตรงกันข้ามเธอกับนึกขอบคุณในสตรีสาวอาภัพผู้นั้น ที่ทำให้เธอได้เข้มแข็ง และได้กลับมาใช้ชีวิตครอบครัว กลับคืนมาเหมือนเดิมได้อีกครั้ง